"BEKI" - Christian M. Balino

               Bakla, Bading, Bayot, Beks at Beki, yan ang karaniwang tawag samin ng nakararami. Bakit nga raw ba nagkaroon ng Beki o Bakla? Sabi ng iba dahil daw to sa kinakain okaya naman  sa hangin, sabi naman ng iba ginawa daw kami ng demonyo kasi wala naman daw ginawa ang diyos na Bakla. Eh Bakit naman daw dumarami ang Bakla eh hindi naman ito nanganganak? Sabi nila nahahawa daw na parang Epidemya  yung tipong malawayan ka lang baon ay Bakla ka nadin Bukas. Pero para saakin nagiging bakla ang isang lalaki dahil sa environment nya, sa mga pinagdaanan nya, sa sitwasyon ng buhay at pamilya nya, sa takbo ng utak at tibok ng puso nya Parang ako….

               

               Ako si Philip Montelino, Labing pitong taong gulang kasalukuyang nasa unang taon ng kolehiyo sa kursong edukasyon, Bunso sa apat na magkakapatid na may dalawang babae isang lalaki at isang alanganin, at apat na taon nang aminadong Bakla. Bata palang ako alam ko na na hindi ako normal katulad ng ibang lalaki pero pilit ko itong pinipigilan at dahil bata pa ako ng mga araw na yon takot pa akong aminin kung ano talaga ang tunay na ako at sa diskriminasyong kakaharapin ko kaya ilang taon di akong nagtago pero hindi maiiwasang mapansin ng ibang tao ang pagiging malambot ko lalo na’t puro babae ang  kasama ko, noong bata palang kasi ako ayaw ko na nakikipag barkada sa mga lalaki pakiramdam ko laging may gulo ata katarantaduhang mangyayari sakin kapag puro lalaki ang kasama ko kaya puro babae at kapwa ko malalambot nalang ang kinakaibigan ko at iyon ang naging dahilan para lagi akong kutyain ng mga kaklase ko yung iba naman ay hindi maiwasang magtanong kung lalaki ba talaga ako pero ang lagi kong sagot “Lalaki ako at ayokong maging Bakla”. Sa katunayan nga ay nagkaron pa ako ng Girlfriend noong ako nasa ika-anim na baitang pa lamang sa elementary  Nagkakagusto pa ako noon sa babae , Alam nyang mahal ko sya at alam ko na mahal nya ako sabay pa nga kami noon pumasok sa eskwela pati narin sa miryenda, pag-uwi at minsan pag-tambay sa tapat n gaming bahay. Akala ko siya na yung makakapagpabago saakin , akala ko sya na ang magiging dahlia para sabihin kong isa talaga akong tunay na lalaki…. Hindi pala. Nakipag-hiwalay din sya sakin dahil sa sinabi ng kuya nya na Bakla ako at kahit kalian ay hindi ko sya makakayang ipagtanggol dahil mas malambot pa ako sakanya. Masakit pero hindi dahil do’n  ay mawawalan na ako ng pag-asa na humanap ng iba na mamahil ako, kaya eto nagtyaga akong manligaw ng iba pero parang mas  naging masakit ang mga sumunod na nangyari, puro rejection ang inabot ko at hindi lang ‘yon puro pa paninira at panlalait ang inabot ko sa mga babaeng niligawan ko kesyo panget, mataba, paminta  at madami pang masasakit na salita na nakasira ng imahe ko sa ibang tao. Wala naman akong ni kapiranggot na ginawang masama sa kanila para gawin nila saki ‘yon. Noong mga panahon na ‘yon pakiramdam ko walang kayang magmahal sakin, sobrang panget ko. Pakiramdam ko din na lahat ng tao sa paligid ko ay nilalait ako at mukang nakakatawa sa paningin nila yung pakiramdam na busted ka na nga sinisiraan ka pa sa maraming tao. Kaya dahil do’n hindi na ako nanligaw ng babae sa takot ko na mangyari ulit saakin yo’n o baka mas malala pa.

               1^st year High School, tapos na ang pagmumukmok at handa na akong baguhin ang sarili ko, kung ano man yung bagong ako siguro bahala na kung saan ako mas sasaya. Bagong School, bagong uniporme, bagong bag, bagong hairstyle, bagong mga kaklase at bagong kaibigan. isa sa naging kaibigan ko ay si Aljon, isng bakla kung baga sa suka ay Puro sya walang bahid ng pagka-lalaki sa puso nya. Pero hindi sya katulad ng ibang bakla na tadtad ng kolorete sa mukha at lagging gising tuwing gabi, sya yung bakla na tama lang kung maghaharot man sya siguro kapag kami-kami lang magkakaibigan ang magkakasama. Si Aljon lang ang nakapansin na may gusto ako kay Carl, isa sa mga gwapo sa klase namin. Sa totoo lang ay hinahangaan ko talaga si Carl hindi lang kasi sya basta gwapo matalino, talented, mabait at mapagkumbaba din sya, pero hindi pwede ‘yon ayokong maging bakla, natatakot ako sa magiging reaksyon ng ibang tao at ng pamilya ko. Kaya pilit ko itong pinigilan pero ba’t ganon kahit anong piggil ko hindi parin maalis ang paghanga ko sakanya na parang mas lumala pa, dumating yung puntong hindi na ako sanay ng hindi sya nakikita hindi na ko sanay na wala sya sa paningin ko, gusto ko syang makita minu-minuto at kapag nakikita ko sya iba yung kilig na nararamdaman ko. Noong mga araw na yon mas gusto kong mapag-isa para walang nakakakitang umiiyak ako dahil hindi ko matanggap ang sarili ko hindi ko matanggap na nagkakaganito ako at sobrang takot ko na malaman ng pamilya ko, hindi na nga ako kasing talino ng mga kapatid ko magiging bakla pa ako. Hanggang sa naabutan ako ni Aljon na umiiyak sa sobrang bigat na ng nararamdaman ko ay sinabi ko na sakanya ang dahilan nang tanungin nya ako kung bakit ako umiiyak “Alam mo hindi naman kasalanan ang maging bakla hanggat wala kang ginagawang masama, kung kasalanan man ‘to eh ano naman? Lahat naman tayo nagkakasala diba? Siguro nga tama sila na walang nakalagay sa bibliya na ginawa ang bakla ng diyos pero wala ding nakalagay sa bibliya na sinabi ng diyos na manghusga ka ng kapwa mo, Hindi naman kasarian ang Bakla personalidad ‘to ng isang lalaki. At bakit ka natatakot na malaman ng ibang tao ng pamilya mo? Dahil baka hindi ka nila matanggap? Hindi ka talaga nila matatanggap dahil mismong sarili mo ay hindi mo tanggap. Sundin mo ano talagang sinasabi nyang puso mo at hayaan mong maging masaya ang sarili mo nang hindi nagtatago. Maikli lang buhay wag mong hayaan na sa bandang huli ay magsisi ka na hindi ka naging masaya dahil hindi mo sinunod ang nararamdaman mo” ilan lang yan sa mga sinabi ni aljon  na talagang nagpagising saakin.

               Lahat ng sinabi ni Aljon ang naging dahilan ng pag amin ko sa pamilya ko, Alam na nila na bakla ako pero hanggang ngayon ay hindi parin nila ako magawang tanggapin. Kasabay ng paglantad ko ay ang paglayo ng loob ng pamilya ko sakin, hindi na katulad ng dati na nag-aalala sila sa tuwing uuwi ako ng hating gabi. Napansin ko din ang biglang pag-iba ng trato nila saakin tulad nalang kapag nagtatalo kami ng mga kapatid ko na kahit ako ang nasa katwiran ay lagi parin akong pinapagalitan at ang masakit pa do’n ay pinagkukumpara ako ng magulang ko sa mga kapatid ko sa harap ng ibang tao. Pakiramdam ko wala na akong kakampi at wala nang nagmamahal sa’kin, Buong akala ko ako lang ang nakakaramdam ng gano’n halos lahat pala ng kaibigan kong bakla ay gano’n din ang nararamdaman pero kahit malungkot ang kwento ng aming buhay hindi namin ito pinapakita sa ibang tao, ayaw naming makahawa ng kalungkutan at makadagdag pa sa problema ng ekonomiya kaya kahit malungkot pinipilit padin naming maging masaya para maging masaya din ang iba, Ang sarap kaya ng pakiramdam na nakapag-pangiti ka na ikaw yung dahilan kung bakit sila Masaya at kung bakit nakakalimutan nila ang problema nila. Doon kami bumabawi ng atensyon na hindi naibigay ng mga mahal namin sa buhay .

               Ngayong 1^st year college na ako kahit mahirap magpa-aral ng sarili dahil umalis na ko sa puder ng mga magulang ko, hindi ko na kaya Makita o maramdaman ang pambabalewala ng magulang ko saakin, mas mabuti nadin siguro ang ganito makakabawas pa ako sa problema ng magulang ko , sabi pa nga ng pinsan ko at ng kapit bahay namin hindi naman na ako hinahanap ng pamilya ko. 2nd year na ako sa susunod na taon , Nakaipon narin ako ng pang-matrikula ko sa buong 2^nd year  dahil bukod sa pagiging crew ko sa isang sikat na fast food restaurant ay nag papa-order din ako ng ibat ibang klase ng kolorete sa mukha, damit at marami pang iba para mas malaki ang naiipon ko. Malungkot man na mag-isa nalang ako sa buhay pero ang importante ay masaya ako dahil sinunod ko kung ano talaga ang sinasabi ng puso ko.