PLUMA 

Deo Ligpit

          Isa sa mga una kong naisip na tema ay ang pagsusulat. Maninit at maingay ang silid na aking kinaroroonan. Kasabay pa riyan ang mga kaklase mong nagbubungisngisan at nakikipagtalastasan sa mga bay na walang kwenta. Gayunpaman ay hindi ko ito pinagkaabalahang pansinin at nagpaytuloy ako sa pagsusulat. Isa lang ako sa mga estudyanteng may katamaran pagdating sa pagsusulat lalo na kapag ang isang propesor ko ay nagsasagawa ng kanyang aralin. Mas pinipili kong makinig kesa mag-abalang magsulat ng bawat sinasabi. Kung inyong bubuklatin ang aking mga notebooks ay konti lamang ang nakatala rito. Mas pinagtutuonan ko ng pansin ang mga mahahalagang bagay na sa tingin ko ay mabebenepisyuhan ako. Hindi ako matalinong estudyante ngunit isa lamang ako sa mga taong may pangarap sa buhay. Katunayan isa akong self-supporting student. Habang nag-aaral ay gayon namang nagtatrabaho sa tuwing walang pasok sa eskwela. Mahirap ngunit kinakaya ko naman, Ganyan naman tayong mga Pilipino, matiisin. Oh siya hindi ko gawaing magdrama. 

          Mas kinahihiligan ko ang pagbabasa. gaya nga ng nasabi ko, may katamaran ako sa pagsusulat. Ngunit isa sa mga pangarap ko ay maging isang tanyag na manunulat. Imposible na atang matupad iyon. Biglang naalalako ang isa sa mga naging propesor ko noong araw sa De La Salle College of saint Benilde na "Ang lahat ng bagay ay nadadaan sa pag-eensayo. gawing libangan ito at tiyak ito ay iyong magiging eksperto". Tumatak ito sa aking isipan hanggang ngayon. Ngunit mas pinangingibabawan ako ng aking katamaran pa rin. Nakakalokomang isipin ngunit totoo. Mas labis akong ginaganahng tapusin ang isang bagay sa madaliang oras kesa sa paglalaan ng mahabang panahon para tapusin ito. Ewan ko ba at ganoon na lamng ako. Siguro ay mas ginaganahan ako lalong mag-isip sa paraang mabilisan, rush ika nga. Maibahagi ko lang sa lahat ang aking naging karanasan noong unang araw ko pagtapak sa eskwelahan.

          Una kong naisulat ng buokong pangalan noong ako'y nasa Unang baitang pa lamang. Nanginginig-nginig pa ako sa pagsulat na bili ng aking ina sa mercado. " 'nak ganito oh. Hawakan mong mabuti ang lapis at unti-untiin mong isulat ang pangalan mo. Dahan-dahan lang baka mapilas ang papel." Wala akong naitugon sa aking ina ng mga araw na iyon. Ang pagtagaktak ng aking mga pawis at kabado kong dibdib. "'nak pagnagawa mo ito bibilhan kita ng laruang tinuturo mo kanina sa tindahan ni auntie maming". Ganyan kapursigido ang aking ina na matulungan ako sa pagsusulat. Kaya nga't siya ang una kong guro. magpahanggan ngayon ay hindi-hindi ko malilimot hanggang pagtanda ko. Hindi ko talaga maisulat ng amayos ang aking buong pangalan. Kung hindi wrong spelling ay kulang ito." Anak sana bukas ay maisulat mo na ng maayos ang iyong pangalan at pagnagawa mo iyon ay ay may three stars ka sa teacher mo at may reward ka sa akin". Tahimik lamang ako noon ngunit sa kalooban ko'y punung-puno ako ng galak at motibasyon.

          Sa sumunod na araw ay unti-unti ko nang naisulat ng buo at maayos ang aking pangalan. Naalala ko pa noon sa napasigaw ako dala ng bugso ng akiong damdamin. ": Anak kaya mo naman pala eh. Hindi mo na kailangan ng tulong ng mama. Malaki na ang baby ko. Kaya nang mag-isa". Puno ng galak at tuwea ang aking puso ng mga araw na iyon. Ipinagpatuloy ko ang pagpupursige sa pag-aaral hanggang sa magtapos ako sa elementarya na nagkamit ng parangal na Class Valedictorian. Nakakataba ng puso ang mga araw na iyon. Nakita ko kung gaano kasaya ang aking mga magulang sa nakamit kong parangal. Isang malaking responsibilidad sa akin ang tumatak sa isipan ko ang ipagpatuloy ang pag-aaral ko sa sekondarya. Nagtapos ako ng high school na may parangal at bilang isa sa mga Outstanding Student of the Year. 

          Tuwang-tuwa ako sa tuwing makakakita ako ng isang batang nagsisimulang matutong magsulat ng kanyang pangalan. Dahil muli kong nagunita ang mga raw na ako'y nangangapa sa pagsusulat ng aking pangalan.

          Ngayong ako'y nasa kolehiyo na at kumukuha ng  kursong Industrial Psychology, napakaraming bagay na ang aking n atutunanmula sa pagbabasa, pakikini, pananalita at sa pagsusulat. Nakakatuwang isipin na bilang isang mag-aaral ako ay dumaan sa proseso ng pagkatuto sa mga bagay na aking napapakinabangan sa aking pagsusunog ng kilay. isa sa mga natutunan ko sa Akademikong Filipino: Pagbasa at Pagsulat na bilang isang nangagarap na maging manunulat ay dapat isaalang-alang ang estilo ng pagsulat, kaisipan na nais ipahiwatig at higit sa lahat ang iyong mga mambabasa.

          Ang pagsusulat ay isang sining na kinakailangang maging malikhain. Tulad ng isang pintor na inilalapat ang nilalaman ng isip at puso sa isang "Canvas Art" gamit ang isang paint brush at iba't ibang kulay na siyang makabubuo ng imahe.

          Hindi naman kinakailangang maging matalino para masabing sa kang magaling na manunulat. Hindi rin kinakailangang gumamit ng mga malalalim at matatalinhagang salita para lang magmukhang magaling sumulat. Bilib ako sa mga gurong nagtuturo ng asignaturang Filipino. dahil isa sa mga natutunan ko sa mga guro ko ay ang pagiging totoo at simple sa pagsusulat. "Natural writing ika nga. 'Yun bang parang nagkukwento lang siya sa tuwing mai isusulat. Mas masarap basahin ang mga ganitong estilo ng pagsulat. Kahit na mabigat at seryoso ang topic, kapag isinulat siya sa paraang natural ay gumagaan ang pagbabasa. Walang sinusunod na pattern o kung ano mang tawag dun, para sa akin ay mas okay ang free hand writing". Ika ng isa sa mga naging guro ko sa Akademikong Filipino.

          Isa rin ako sa mga libu-libong mag-aaral sa nangangarap na maging isang mahusay at tanyag na manunulat. Naalala ko ang propesor ko sa retorika na si Bob Ong raw ay hindi isang manunulat. Kundi grupo ito ng mga manunulat sa Unibersidad ng Pilipinas. Palaisipan tuloy ito sa aking isipan. Magmula nung high school ako ay nagbabasa na ako ng mga aklat ni Bob Ong. Nalilibang ako sa tuwing binabasa ang kanyang mga gawa. Isa sa mga tumatak sa aking isipan ay ang mga katagang binitiwan ni Bob Ong sa kanyang aklat na "Stainless Longganisa". Ito ang katagang aking nabasa " Nagtatae ngayon ang ballpen ko. At hawak mo ang basurahan", maaring  kung literal mo itong sasagutin ang imposibleng sagot na manggagaling sayo ay.. “Pwede mo naming itapon ito sa basurahan at bumili ng panibago” . Ngunit kung ating uunawain ang katagang ito, malaki ang maaring maitulong nito sa ating pag-aaral. Halimbawa na lang, kapag sinabi ng iyong guro na magbigay ka ng mga impormasyong maaaring makatulong sa inyong mga gawaing pampaaralan, ikaw ngayon ang kakatawanan ng nagtataeng ballpen na sinasabi ni Bob Ong dahil tulad nito ay ikaw ay nag-uumapaw sa kalaman at halos hindi mo na mapigil ang sarili sa pagbulalas ng mga ito samantalang kumakatawan naman ang basura sa mga taong nakapaligid sa iyo na handing making at hansa ring itapon ang iyong mga ideya dahil lang sa kadahilanang hindi mo naabot ang hinahanap nilang impormasyon sa nasabing bagay.

          Maaring isa sa ating henerasyon manggaling ang susunod Na Jose rizal na ginamit ang panulat upang maiwasan ang pagdanak ng dugo. Tulad din ni Bob ong na minulat tayo sa katotohanang pilit nating ikinukubli sa likod ng mascara ang mga bagay na ayaw nating malaman ng iba. Nagsilbing sandata nila ang panulat upang magising ang mga natutulog na diwa ng mga pilipinong babasa ng kanyang mga aklat. Magmula ng mabasa ko ang kanyang aklat, nagkaroon na ito ng isang malaking tulong sa aking buhay at nagturo din ito ng mahalagang leksyon. Nalaman ko noon palang talagang may mga pasaway ng tao msa Pilipinas na nagpupumilit na itama ang kanilang mga pagkakamali para lamang pagtakpan ang kapalpakan sa buhay. Natutunan ko din na dahil sa mga kamalian ng bawat isa, mayroon pa din tayong makukuhang bagay mula doon.

          Kaya panulat o Pluma ang aking pamagat para ditto dahil maraming bagay ang nagagawa ng isang panulat sa buhay ng tao, hindi lang ito basta-bastang panulat ito rin ay maaaring maging sandata at pananggalang sa mga taong kumakalaban sayo. At kung ayaw mong gamitan ng dahas ang pakikipag-talo sa kanila, gamitin lamang sa wasto ang salitang isusulat. Ako ay nasa simula pa lamang ng aking paglalakbay. Kaya’t sisiguraduhin kong wala akong malalagpasang pagkakataon habang inaabot ko ang aking mga pangarap sa buhay.